خداوند، قرآن را به عنوان شفا و درمان معرفی می کند. این بدان معنا نیست که قرآن تنها شفای جان ها و دلها را موجب می شود و از بیماردلی رهایی می بخشد، بلکه به اعتبار اطلاقی که در آیه است، می توان گفت که قرآن شفای جسم و جان آدمی است و همان گونه که می توان با قرآن، دردهای روحی و روانی و فکری را درمان کرد و از بیماری عافیت و سلامت بخشید، هم چنین می توان دردهای جسمی و بدنی را به قرآن درمان کرده و از علت و بیماری نجات داد.

کاربردهای دعا و نیایش نیز این گونه است؛ چرا که انسان همان طوری که می تواند از اسباب مادی برای درمان بهره گیرد، می تواند از اسباب فرامادی و معنوی نیز بهره مند شود،‌بلکه باید گفت که آن کسی که در اسباب مادی، معجزه درمان را نهاده در دعا و آیات قرآنی نیز معجزه دعا را قرار داده است؛ زیرا به حکم توحید فعلی، شفا تنها در دست اوست و انسان می بایست شفا و درمان را از شافی بخواهد که دکتر و درمان مادی و غیر مادی را اسباب، شفا و درمان قرار داده است.

نویسنده بر همین اساس به سراغ آموزه های قرآنی رفته تا گوشه ای از درمان بیمارهای جسمی و روانی را در آیات و ادعیه به دست دهد. با هم این مطلب را از نظر می گذرانیم.

درمان و شفا از قرآن

خداوند به صراحت و روشنی تمام می فرماید: و نُنَزِّلُ مِنَ القُرآنِ ما هُوَ شِفاءٌ و رَحمَهٌ للمُؤمِنینَ؛ و از قرآن آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان نازل می‌کنیم. (إسراء، آیه ۸۲)

شِفا از «شفى» به معناى اِشراف و تحت اختیار در آوردن چیزى است. از آن رو، به درمان بیماری و دست یابی به عافیت و سلامت شِفا گویند؛ زیرا وقتی شخصی به جهت مُشرف شدن بر مَرَض و سپس غلبه بر آن(معجم مقاییس اللّغه، ج ۳، ص ۱۹۹، «شفى») و رسیدن به کناره سلامتى از غلبه و چیرگی بیماری رهایی یافته باشد گویی با درمان بیماری و رهایی از مرگ، جسم و جان خود را تحت اشراف خود گرفته است. از این رووست که به درمان از بیماری شفا گفته شده و شفا به عنوان اسم براى بهبودى و صحّت به کار گرفته شده است.( مفردات الفاظ قرآن کریم، ص ۴۵۹، «شفا»)

به هر حال، شفا به معنای تحت اشراف و اختیار در آوردن جسم و جان و چیرگی بر دشمنی است که می کوشد تا بر جسم و جان غلبه یافته و اختیار آن را در دست گیرد.این عمل درمانی را از همین رو شفا می گویند. در آیات قرآنی برای بیان این مفهوم و مقصود، واژگانی غیر از شفا چون بُرء و کشف از ضرر نیز به کار رفته است. برء نیز به معنای برائت و رهایی و آزادی است.

از آیات قرآنی به دست می آید که منشا و خاستگاه همه چیز از جمله مرگ و حیات، خداوندی است که خالق همه چیز است؛(ملک ، آیه ۲) زیرا هر چیزی که نام هست و بود بر آن نهاده می شود و از وجود بهره ای برده، مخلوق خداوند است. البته شر و بدی مطلق در هستی وجود ندارد و آن چه وجود دارد شر نسبی است که نسبت به چیزی نقص و نسبت به چیزی دیگر کمال است. نکته دیگر آن که در آیات قرآنی شر به خدا نسبت داده نمی شود؛ زیرا شر و بدی به معنای نقص است و هرگز خداوند امری را ناقص و غیر کامل نمی آفرید، بلکه موجودات خود به دلایل و عللی از تمامی کمال بهره مند نمی شود و اسم شر بر آن نهاده می شود.

هم چنین باید توجه داشت که مرگ نقص نیست، بلکه کمالی برای آدمی و هر موجودی است تا از نشاه ای به نشاه دیگر در آید. هم چنین بیماری امر وجودی است و خود دارای کمالی است و اگر نسبت به چیزی شر باشد برای خودش یا دیگری خیر است. با نگاهی به ویروس ها و میکروب و رفتار آن ها می توان دریافت که چرا چنین اعتقادی مطرح می شود.

به هر حال، از نظر آموزه های قرآنی، توحید فعلی امری قطعی است و نمی توان در هستی امری را یافت که مخلوق الهی و تحت مشیت و اراده او نباشد. بیماری نیز از چنین خصوصیتی برخوردار است؛ اما این حضرت ابراهیم(ع) در این جمله می فرماید: فاذا مرضت فهو یشفین، وقتی بیمار شدم پس اوست که مرا شفا می دهد(شعراء، ایه ۸۰) برای این است که ایشان در بیان نعمت های الهی بوده است و بیماری نعمت نیست بلکه سلب نعمت است، ولی از آن جایی که آن حضرت (ع) می خواست نعمت شفا را بیان کند به ذکر بیماری نیز پرداخته، ولی آن را به خود نسبت داده است. بنابراین، آن حضرت(ع) به علت رعایت ادب این گونه سخن نگفته است، بلکه چون ایشان در مقام بیان نعمت های الهی بوده،‌ بیماری را به خود نسبت می دهد، با آن که هیچ شک و تردیدی ندارد که بیماری نیز از مخلوقات و افعال الهی است. پس در بیان علت نسبت بیماری به خود و نه خدا باید گفت که چون ایشان در مقام بیان نعمت ها بود و در همان حال اگر به بیماری اشاره می کرد که سلب نعمت است، مقصود حاصل نمی شد. اما این که چرا حضرت (ع) به بیماری در میان نعمت ها اشاره می کند و آن را به خود نسبت می دهد، از آن روست تا این گونه از باب مقدمی بر جایگاه شفابخشی خداوند به عنوان یک نعمت بزرگ تاکید ورزد.(المیزان، ذیل آیه )

به هر حال، خداوند خاستگاه هر چیزی در جهان و خالق و فاعل اوست. از جمله این امور، بیماری و شفاست که از افعال الهی است. این بیماری و شفا می تواند از طریق اسباب مادی انجام گیرد یا از طریق اسباب غیر مادی. از آن جایی که نفس انسانی ترکیب از مجرد و ماده است و میان آن دو ارتباط تنگاتنگی است، هر یک در دیگری تاثیر دارد.همین تاثیر دو سویه میان عوالم مادی و غیر مادی است. بنابراین، لازم نیست که تنها درمان و شفا را در اسباب مادی بجوییم، بلکه در اسباب غیر مادی نیز همین تاثیر وجود دارد.

خداوند در آیات قرآنی از جمله آیه ۸۲ سوره اسراء از شفابخشی قرآن سخن به میان می آورد. هر چند که به نظر می رسد که این شفابخشی به علت طبیعت قرآن و فلسفه نزول، در حوزه روح و روان باشد که همان حقیقت انسان است، ولی از آن جایی که کالبد انسانی نقش مهمی در حرکت های هدایتی و کمالی انسان بازی می کند،‌ شفابخشی قرآن به کالبد نیز تعلق می گیرد. افزون بر این که خداوند در این آیه ، شفابخشی را به قرآن نسبت می دهد و آن را محدود به جان و روح یا روان نمی کند.

البته از آیه ۵۷ سوره یونس بر می آید که بیش ترین تاثیر شفابخشی قرآن را می بایست در بیماری های روحی و نفسانی و روانی آدمی جست؛ چرا که قرآن با بیان خویش، شفادهنده انسانها از کوردلى، جهل و سرگردانى در شکّ است. انسان می تواند با تبرّک به قرآن، بسیارى از ناخوشیها و ضررها برطرف نماید و به سلامت و عافیت روح و روان برسد. (مجمع البیان، ج ۵ – ۶ ، ص ۶۷۳ ؛ التّبیان، ج ۵، ص ۳۹۵) اما این هرگز به معنای محدودیت در شفابخشی قرآن نیست؛ زیرا آن چه که تاثیر را در گیاهان دارویی قرار داده در همین قرآن نیز درمان و شفا جسم و جان را قرار داده است.

البته از آیه ۴۴ سوره فصلت و ۸۲ سوره اسراء بر می آید که کلید این شفابخشی را می بایست در ایمان اشخاص به شفابخشی قرآن در انسان جست. به این معنا که ایمان به شفابخشی قرآن است که می تواند این تاثیر شگرف را به جا گذارد و دردهای جسمی و جانی مردمان را درمان نماید و انسان به سلامت و عافیت رساند.

پس همان گونه که خداوند در آب،‌ به ویژه آب سرد جوشیده از زمین و شستشو و نوشیدن آن (۴۱ و۴۲)، یا عسل (نحل، آیات ۶۸ و ۶۹) یا بوته کدو در درمان بیماری های پوستی و ضعف بدنی و جسمی (صافات، آیه ۱۴۶) و برخی از گیاهان و میوه ها به ویژه انجیل، زیتون، انار، خرما، انگور و مانند آن شفا و درمان قرار داده، هم چنین در آیات قرآنی شفا قرارداده است؛ چرا که اصولا شفا و درمان از خداست و دارو و پزشک تنها اسباب و وسایل الهی است و این خداوند است که به اراده خود در چیزی درمان و شفا قرار می دهد.(شعراء، آیه ۸۰) پس تفاوتی نمی کند که این درمان و شفا در اسباب مادی باشد یا در غیر آن قرار گیرد؛ چنان که خداوند خود به صراحت در آیه ۸۲ سوره اسراء از شفابخشی مطلق و بی قید و شرط(البته جز شرط ایمان) قرآن در جسم و جان سخن به میان آورده است.

خداوند در آیه ۹۶ سوره یوسف نشان می دهد که می توان حتی از امور غیر مرتبط به ظاهر چون پیراهن شفا و درمان طلبید، به شرط آن که ارتباط ایمانی میان خداوند و شفا بخشی را درک کرده باشیم و بتوانیم از هر چیزی برای درمان استفاده کنیم؛ زیرا این خداوند است که شفا می دهد و درمان می کند و خداوند نیز درمان را می تواند در هر چیزی قرار دهد؛ چنان که در کلام حضرت عیسی(ع) شفا از بیماری های پیسی و برص و درمان کور مادر زاد و مانند آن را قرار داد.(ال عمران، ایات ۴۵ و ۴۹ ؛ مائده،‌آیه ۱۱۰)

خداوند یکی از راه های درمان و شفا را در دعا قرار داده است. دعا که اوج عبودیت و ایمان انسان به خداست، مهم ترین ابزاری است که در اختیار انسان برای شفابخشی است. در این میان دعاهایی که از زبان پیامبران(ع) وارده شده به سبب جنبه نوری و قرآنی آن بهترین دعاهایی است که می تواند مومن از آن بهره گیرد تا در بیماری ها و گرفتاری های گوناگون از آن بهره گیرد.

شاید گفته شود که حضرت امام صادق(ع)می‌فرماید: «أبی الله أن یُجری الاشیاء الا بالاسباب فجعل لکلّ شیءٍ سبباً و جعل لکلّ سبب شرحاً و جعل لکلّ شرح مفتاحاً ؛ خداوند پرهیز دارد از اینکه کارها را از مجرای غیر طبیعی خود اجرا نماید.از این رو برای هر چیزی سببی، و برای هر سببی گشایشی، و برای هر گشایشی کلیدی قرار داده است.» (بصائر الدرجات، محمد بن حسن صفار، ص۶) پس نمی توان از قرآن که در اصل برای هدایت و شفابخشی بیماری های روحی آمده تا از بیماردلی چون کفر و شرک و نفاق و ضلالت رهایی بخشد، نمی بایست انتظار درمان و شفابخشی جسم را داشت، باید گفت که همان خداوند که اسباب مادی را برای درمان قرار داده هم چنین اسباب غیر مادی چون دعا و ذکر را برای درمان و حل مشکلات مادی بشر قرار داده است. امیرالمومنین (ع)در این باره می فرمایند: «درمان تمام دردها در قرآن وجود دارد، قسم به آن کسی که پیامبر را برانگیخت و خاندانش را گرامی داشت درمان سوختن، غرق شدن، دزد، گریختن حیوانی از صاحبش، یا گمشده ای ، یابنده فراری، همه و همه درمانش در قرآن است، از آن بپرسید تا از قرآن جواب دهم.»

همچنین پیامبر (ص) در این باره فرمودند: هر کس درمانش را از قرآن کریم نگیرد خداوند او را شفا نمی دهد. و فرمودند که هر کس با اعتقاد کامل، سوره حمد را بر مرده بخواند هر آینده زنده خواهد شد. امام باقر (ع) نیز می فرمایند: فی القرآن شفاء من کل داء ؛ درمان هر دردی در قرآن کریم وجود دارد.

مصادیقی از درمان از طریق قرآن و دعا

۱٫ فرزند خواستن: اگر کسی فرزند می خواهد، این دعای قرآنی را بخواند تا از مشکل بی فرزندی رهایی یابد و بیماری های مربوط به عدم حاملگی (در صورت مشیت الهی) درمان شود: رَبِّ لا تَذَرنى فَردًا واَنتَ خَیرُ الوارِثین(انبیاء، آیه ۸۹) هم چنین در این باره بخواند: رَبِّ هَب لى مِن لَدُنکَ ذُرِّیَّهً طَیِّبَهً اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاء(آل عمران، آیه ۳۸)؛ و نیز: رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّهَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا(فرقان، ایه ۷۴)

۲٫ مصونیت از شهوت جنسی: رَبِّ اِلاّ تَصرِف عَنّى کَیدَهُنَّ اَصبُ اِلَیهِنَّ واَکُن مِنَ الجاهِلین(یوسف، آیه ۳۳)

۳٫ مصونیت از محیط آلوده و ناپاک: رَبِّ نَجِّنى واَهلى مِمّا یَعمَلون(شعراء، ایه ۱۶۹)

۴٫ رفع گرفتاری و مشکلات و بلایا: لا اِلـهَ اِلاّ اَنتَ سُبحـنَکَ اِنّى کُنتُ مِنَ الظّالِمین(انبیاء، ایه ۸۷)؛

۵٫ بیماری های جسمی و روحی :رب اَنّى مَسَّنِىَ الشَّیطـنُ بِنُصب وعَذاب(ص، آیه۴۱)؛ و نیز: فاذا مرضت فهو یشفین(شعراء، ایه ۸۰)

۶٫ جلب محبت الهی: رَبَّنَا اغفِر لَنا ذُنوبَنا واِسرَافَنا فى اَمرِنا وثَبِّت اَقدامَنا وانصُرنا عَلَى القَومِ الکافِرین(آل عمران، آیه ۱۴۷)

۷٫ شرح صدر و گرفتگی و افسردگی: رَبِّ اشرَح لى صَدرى (طه، ایه ۲۵)

۸٫ آسان در کارها و رهایی از مشکلات: رَبِّ اشرَح لى صَدرى ویَسِّر لى اَمرى(طه، ایات ۲۵ و ۲۶)

۹٫ مشکلات بیانی و زبانی: رَبِّ اشرَح لى صَدرى ویَسِّر لى اَمرى واحلُل عُقدَهً مِن لِسانى یَفقَهوا قَولى (طه، آیات ۲۵ تا ۲۸)

۱۰٫ بهره مندی از معاونت و همکاری دیگران: رَبِّ اجعَل لى وزیرًا مِن اَهلى * هـرونَ اَخى * اشدُد بِهِ اَزرى *واَشرِکهُ فى اَمرى( طه، آیات ۲۹ تا ۳۲)

۱۱٫ رهایی از همه مشکلات دنیوی: رب انی لما انزلت الی من خیر فقیر(قصص، ایه ۲۴) و نیز: رَبِّ اِنّى ظَـلَمتُ نَفسى(قصص، ایه ۱۶)؛ و نیز : لا اِلـهَ اِلاّ اَنتَ سُبحـنَکَ اِنّى کُنتُ مِنَ الظّـالِمین(انبیاء، ایه ۸۷)؛ و نیز : استغفر الله ربی و اتوب الیه

۱۲٫ رهایی از فقر: رب انی لما انزلت الی من خیر فقیر(قصص، ایه ۲۴)

۱۳٫ ازدواج: رَبِّ لا تَذَرنى فَردًا واَنتَ خَیرُ الوارِثین(انبیاء، آیه ۸۹) و نیز : رب انی لما انزلت الی من خیر فقیر(قصص، ایه ۲۴) و نیز: رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّهَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا(فرقان، آیه ۷۴)

۱۴٫ پیروزی : رَبَّنا اَفرِغ عَلَینا صَبرًا وثَبِّت اَقدامَنا وانصُرنا عَلَى القَومِ الکافِرین(بقره، ایه ۲۵۰)

۱۵٫ استقامت و صبر : رَبَّنا اَفرِغ عَلَینا صَبرًا وثَبِّت اَقدامَنا وانصُرنا عَلَى القَومِ الکافِرین(بقره، ایه ۲۵۰)

۱۶٫ حسنات دنیوی و اخروی: رَبَّنا ءاتِنا فِى الدُّنیا حَسَنَهً وفِى الأخِرَهِ حَسَنَهً وقِنا عَذابَ النّار(بقره، ایه ۲۰۱)

۱۷٫ امداد الهی و غیبی: رَبَّنا اَفرِغ عَلَینا صَبرًا وثَبِّت اَقدامَنا وانصُرنا عَلَى القَومِ الکافِرین(بقره، ایه ۲۵۰)

۱۸٫ آبرومندی و رهایی از خواری و ذلت: رَبَّنا اِنَّکَ مَن تُدخِلِ النّارَ فَقَد اَخزَیتَهُ وما لِلظّـالِمینَ مِن اَنصار(ال عمران، ایه ۱۹۲)

۱۹٫ رفع اندوه و حزن: لا اِلـهَ اِلاّ اَنتَ سُبحـنَکَ اِنّى کُنتُ مِنَ الظّالِمین(انبیاء، ایه ۸۷)؛

۲۰٫ پیروزی در سخن و غلبه بر خصم: رَبِّ انصُرنى بِما کَذَّبون(مومنون، آیه ۲۶)

۲۱٫ خانه دار شدن: رَبِّ اَنزِلنى مُنزَلاً مُبارَکـًا واَنتَ خَیرُ المُنزِلین(مومنون، ایه ۲۹)

۲۲٫ سلامت و آرامش و اسایش در محیط اجتماعی و خانوادگی: رَبِّ اَنزِلنى مُنزَلاً مُبارَکـًا واَنتَ خَیرُ المُنزِلین(مومنون، آیه ۲۹)

۲۳٫ امنیت و سلامتی در سواری: سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ(زخرف، ایه ۱۳)؛ بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ(هود، ایه ۴۱)

۲۴٫ رهایی از چشم زخم و چشم حسود: ماشاء الله و سوره های معوذتین(سوره های فلق و ناس) و آیه « وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ(قلم، ایه ۵۱)

۲۵٫ غلبه بر دشمن و چیرگی بر کارها: وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ (غافر، ایه ۴۴)

۲۶٫ دوری از شیطان از محل سکونت با قرائت سوره بقره: حضرت رسول اکرم (ص) فرموده اند: در هر خانه ای که سوره مبارکه بقره قرائت شود شیطان ار آن محل دور می شود و همچنین فرموده اند این سوره باعث خیر و برکت در کحل سکونت می شود.

۲۷٫ درمان مال وجان به سوره مبارکه بقره: رسول خدا (ص) فرمود: هر کس چهار آیه اول بقره و آیت الکرسی و دو آیه بعد از آن و سه آیه آخر آن را بخواند در نفس و مالش چیزی که ناگوار باشد نبیند و شیطان به او نزدیک نشود و قرآن را فراموش نکند.

۲۸٫ توفیق معصیت نکردن با سوره یس: هر خواننده ای که در شب بعد از نماز مغرب و عشاء سوره ی مبارک یس را قرائت کند خداوند تبارک و تعالی توفیقی با او می دهد که در آن شبانه روز معصیت نکند.

۲۹٫ رزق و روزی فراوان با سوره مبارکه واقعه در شب، ذاریات در صبح و مبارکه یس: امام جعفر صادق (ع) فرمونده اند: هر مومنی که سوره مبارک یس را در روز پیش از غروب بخواند در تمام طول روز خداوند رزق و روزی فراوانی به او اعطا می فرماید.

۳۰٫ برای رسیدن به مراد دل با سوره مبارک یس: هر مسلمانی که در هنگام در ماندگی با توجه سوره مبارک یس را بخواند به هر مبین که رسد حاجت خود را از خداوند بخواهد مداومت کند تا به مراد برسد انشاءالله.

۳۱٫ برای برداشتن عذاب از اموات با سوره مبارک یس: در کتاب مفاتیح الجنان در قسمت حاشیه آمده است از رسول اکرم (ص) فرموده هر مومنی که در قبرستان سوره مبارک یس را قرائت کند خداوند عذاب را از کلیه اموات آن قبرستان را بردارد و برای تلاوت کننده آن به عدد اموات آن قبرستان حسنه بنویسد.

۳۲٫ ثواب ۱۲ ختم با سوره مبارک یاسین : رسول گرامی اسلام (ص) فرمود: هر که سوره ی یس را برای رضای خدا بخواند ثواب ۱۲ ختم قرآن را به او عطا می فرماید. و اگر نزد بیماری خوانده شود به عدد هر حرفی فرشته نازل می شود تا برای آن بیمار استغفار کنند و در قبض روح جاضر می شوند و در تشییع جنازه او شرکت می کنند و نماز بر او می گذارند و هنگام دفن او حاضر می شوند.

۳۳٫ نعمتهای فراوان خداوند با سوره مبارک یس: امام باقر(ع) فرموند: هر مومن مسلمانی که در طول عمر خود یکبار یس را قرائت کند خداوند به تمام شماره آفریدگان در این دنیا و آخرت و آنچه در آسمان قرار دارند به عدد هر یک دو هزار حسنه و ثواب در نامه اعمالش ثبت می فرماید.

۳۴٫ برکت محل کسب با سوره مبارک یس: هر شخصی سوره ی مبارک یاسین را بر تکه کاغذی تمیز بنویسد و در محل کسب و یا باغ بیاویزد برکت آن محل به ظهور آید.

۳۵٫ پیدا کردن گمشده با سوره مبارک یس: حضرت علی (ع)فرمودند: در هنگام گمشده چیزی ابتدا دو رکعت نماز بخوانید و در هر رکعت به جای سوره احد سوره مبارک یاسین را قرائت کند و بعد از آن بگوید: (یا هادی الضاله رد ظالتی ) خداوند گمشده او را به او بر می گرداند.

۳۶٫ حفاظت از آتش جهنم با سوره مبارک یاسین: امام صادق (ع) می فرماید: هر کس قبل از اینکه بخواب برود سوره ی مبارک یس را قرائت کند خداوند رهزار ملک را موکل می کند که آن شخص از شر شیطان رهایی یابد و از آتش جهنم محافظت شود.

۳۷٫ جهت مطالب مشروعه با سوره مبارک یس: هر حاجتمندی سوره مبارک یاسین را هر روز بخواند و در روز اول آن را به حضرت رسول اکرم (ص) و روز دوم به حضرت علی(ع) و روز سوم به حضرت فاطمه (س) و روز چهارم به امام حسین (ع) هدیه کند و سپس به خداوند بگوید: خدایا این پنج تن را شفیع آوردم تا حاجتم برآورده شود و خداوند حاجت او را برآورده می کند.

۳۸٫ دوستی پیامبر با سوره مبارک یس : رسول اکرم (ص) فرموده اند: هر مومنی سوره مبارک یس که قلب قرآن است را قرائت کند از دوستان من است و من دوست دارم که سوره یاسین در قلب هر انسانی از امت من باشد.

۳۹٫ شفاعت خواننده در نزد خداوند با سوره ی مبارک یس: حضرت محمد (ص) فرمونده اند: تمام سوره های قرآن مبارک است اما در قرآن سوره ای است به نام سوره مبارک یاسین که شفاعت کننده در نزد خداوند است.

۴۰٫ رای رسیدن به ارتقاء درجه با آیت الکرسی : امام صادق (ع) می فرماید: برای هر چیزی نقطه برجسته ای است و نقطه برجسته قرآن آیت الکرسی است. هر مؤمن مسلمانی که یک بار سوره مبارک بقره که در آن آیت الکرسی نهفته است بخواند خداوند هزار نا گواری دنیا و هزار نا گواری آخرت را از او دور می کند و او را به ارتقاء درجه می رساند.

۴۱٫ آیت الکرسی برای حاجت اصلی : در کتاب ثواب الا عمال شیخ صدوق آمده است : پیامبر خدا (ص) فرموده : هر کسی چهار آیه اول سوره بقره و آیت الکرسی تا« هم فیها حالدون» و سه آیه سوره بقره را بخواند: در جان و مالش بدی و ضرر نمی بیند. هیچ شیطانی به او نزدیک نخواهد شد. قرآن را هرگز فراموش نمی کند.

۴۲٫ آیت الکرسی برای رسیدن به آروزهای بزرگ: در بحار الانوار حضرت علی (ع) نیز فرمودند:« لیقرء احدکم اذا اخرج من بیته الایات من ال عمران و آیت الکرسی وانا انزلنا و ام الکتاب فان فیها قضاء حوائج الدنیا و الآخره؛ هنگامی که یکی از سما از خانه اش خارج شد آیاتی از آل عمران، آیت الکرسی، انا انزلنا و ام اکتاب(حمد) را بخواند زیرا این عمل موجب توفیق در کارها و برآورده شدن حوائج دنیا و آخرت است.

خواص درمانی خواندن سوره های قرآن

در برخی از روایات نیز برای هر یک از سوره های خواصی ذکر شده است که در این جا تنها به گزارشی اجمالی از آن بسنده می شود؛ چرا که بیان همه مشکلات و حوائج و آیات مرتبط با آن خود کتابی را می طلبد .

رفع سرماخوردگی و زکام: خواندن سوره شرح

درمان تاری دید چشم: خواندن سوره انفطار

رفع آبریزش چشم: خواندن سوره عبس

درمان آب مروارید: خواندن سوره بینه

درمان بیماری کبد: خواندن سوره قصص

رفع بی خوابی: خواندن سوره انبیاء

به خواب نرفتن: خواندن سوره نبأ

بندآمدن ادرار: خواندن سوره شرح

عدم سقط جنین: خواندن سوره قلم

رفع درد گوش: خواندن سوره اعلی

رفع وسواس: خواندن سوره یاسین

درمان یبوست: خواندن سوره دخان

درمان بواسیر: خواندن سوره اعلی

رفع درد مفاصل: خواندن سوره سجده

قطع شدن تب: خواندن سوره سجده

دفع شپش: خواندن سوره نبأ

باردار شدن: خواندن سوره عمران

رفع اضطراب و نگرانی: خواندن سوره انسان

بیداری به موقع از خواب: خواندن سوره کهف

زود سخن گفتن کودک: خواندن سوره اسراء

قطع خونریزی بدن: خواندن سوره لقمان

برکت مغازه: خواندن سوره غافر

دوری حوادث بداز خانه: خواندن سوره مریم

ایمن از قدرت زورمندان: خواندن سوره جاثیه

ایمن از حوادث ناگوار: خواندن سوره مجادله

کفاره گناه: خواندن سوره کهف

عاقبت به خیر شدن: خواندن سوره مؤمنون

افزایش برکت خانه: خواندن سوره های مریم / واقعه

توبه نصوح: خواندن سوره های تحریم / طلاق

کاهش گریه نوزاد: خواندن سوره های غاشیه / ابراهیم

ادای قرض: خواندن سوره های عادیات / تحریم

رفع درد دندان: خواندن سوره های قلم / غاشیه

رفع دل درد: خواندن سوره های توحید / قصص

گرفتن از شیر مادر: خواندن سوره های ابراهیم / بروج

رفع لرزه بدن: خواندن سوره های زلزله / قدر / شمس

درمان درد قلب: خواندن سوره های انسان / قریش / فصلت

رفع سردرد: خواندن سوره های سجده / فاطر / دخان

بیماری طحال: خواندن سوره های غافر / ممتحنه / قصص

آزادی زندانی: خواندن سوره های معراج / طور / حدید

ایمن از جن: خواندن سوره های ناس / محمد / جن

شاهد ظهور امام عصر (عج): خواندن سوره های اسراء / حدید / تغابن

زایمان راحت: خواندن سوره های عمران / ذاریات / انشقاق

افزایش شیر مادر: خواندن سوره های حجر / یاسین / حجرات / ق

افزایش حافظه: خواندن سوره های یاسین / فتح / قلم / حشر

ایمن از چشم زخم: خواندن سوره های فلق / یوسف / یاسین / جن

خیر و برکت دو عالم: خواندن سوره های فتح / حجرات / طور / نصر

رفع درد چشم: خواندن سوره های فصلت / الرحمن / منافقون / همزه

ایمن از دزد: خواندن سوره های شعراء / توبه / مریم / فتح

بیمه جان و ثروت و خانواده: خواندن سوره های نور / فتح / قدر / توحید

کاهش بیماری کودک: خواندن سوره های احقاف / بلــد/ فلق / ناس

ایمن از خطر در سفر: خواندن سوره های صف / علق / شوری / طور

رفع تشنج و صرع: خواندن سوره های لیل / تحریم / ق / غافر / زخرف

مورد احترام نزد مردم: خواندن سوره های زمر / احقاف / قمر / واقعه / شمس

نورانی شدن چهره: خواندن سوره های فجر / قیامت / کهف / شوری / یاسین

رفع تنگدستی: خواندن سوره های کهف / یاسین / واقعه / محمد / همزه

مرگ آسان: خواندن سوره های همزه / یوسف / صافات / ق / ذاریات

رفع فشار و عذاب قبر: خواندن سوره های نساء / احزاب/ یاسین / قلم / تکاثر

محفوظ از بلا: خواندن سوره های انعام / فلق / حدید / حشر / توحید

رفع ترس: خواندن سوره های زلزله / حجرات / مریم / فتح / عادیات

برآورده شدن حاجات: خواندن سوره های حمد / نوح / کافرون / توحید / انعام

درمان بیماری: خواندن سوره های فلق / منافقون / لقمان / حمد / محمد

ثروت و روزی وافر: خواندن سوره های همزه / شمس / صافات / حمد / حجر

بخشش گناهان: خواندن سوره های توحید / فجر / حمد / غافر / کافرون

منبع: کتب روایی از جمله بحار الانوار؛ داروخانه معنوی نوشته مهدی شیخی

نظرات شما عزیزان: